Een blikvanger is een type afvalbak dat men tegenkomt in de openbare ruimte. Wikipedia!!

Maar ook vangt een blikvanger de blikken van anderen,

door op een speciale  boven alles uitstekende plek te zijn of iets anders dan anderen te doen.

Ik ben als een blikvanger in de openbare ruimte. 

Ik vang blikken door verhalen te verzamelen via beeld en geluid. Het gaat om verhalen van bijstandsgerechtigden. Verhalen over hoe zij rond komen; werk of scholing vinden enzovoort.

Via de sociale diensten biedt de overheid persoonlijke begeleiding tijdens de zoektocht naar werk van bijstandsgerechtigden. Het is echter de vraag of dit altijd goed gebeurt. 

Er is in deze tijd nauwelijks uitzicht op een betaalde baan. Dat geldt vooral voor langdurig werklozen. Toch worden zij verplicht veel dingen te doen om uit de bijstand te komen. Daarbij komt ook nog heel veel bureaucratische rompslomp kijken. 

Er gaat in de praktijk nogal wat mis.

Ik roep hierbij alle bijstandsgerechtigden op om met mij contact op te nemen en de persoonlijke ervaringen te vertellen.  

Ik ben als een blikvanger in de openbare ruimte. Soms eet ik uit de vuilnisbak (Skippen) als ik geen geld heb. En het feit dat ik geen geld heb komt erg veel voor, daar ik een zogenaamd langdurig werkloos ben een bijstandsmoeder. Ik kan toveren met niks, slik zwijgend vele vooroordelen over bijstandsmoeders en uitkeringstrekkers. Daarbij onderwerp ik mij aan de bureaucratische, langs elkaar heen werkende rompslomp die erg ontmoedigd is. Wat schiet ik er mee op??? Heb alleen maar meer schulden en armoe en ben aan het overleven.

Ondanks dat probeer ik altijd positief met de schouders eronder te blijven solliciteren,mezelf ontwikkelen en voor kinderen te zorgen. Maar ook meedoen aan gedwongen trajecten, anders word ik gekort op mijn uitkering en dat kan niet want ik heb al bijna niks. Dus doe ik braaf wat ze van mij eisen, op weg naar gesubsidieerde arbeid. Zal het leven daar beter van worden in deze onzekere tijd??